Cape Disappointment
Blijf op de hoogte en volg Jan
10 Juni 2014 | Verenigde Staten, Fort Canby
Quinault-Cape Disappointment.
Al voor de wekker, om half zes, zijn we wakker en gooien de benen buiten het bed. Voor de een gaat het makkelijker dan de ander! Met slechts een appeltje als 1e ontbijt verlaten we de Campground en gaan naar de plek waar volgens de camping- eigenaar veel Roosevelt- elks zich moeten ophouden. We installeren ons aan de rand van het bos en wachten. Geen een enkel beest laat zich zien!!! Jammer. Dan maar een ontbijtje klaar gemaakt en verder trekken. De eerste helft van de weg is vrij eentonig en wordt door de helft van het gezelschap gemist. Snurk, snurk.
Bij Aberdeen komen we aan de kust. Het is een florerende plaats met een grote haven en veel industrie: houtaanvoer en -verwerking en de oesterindustrie. We rijden langs een grote baai met prachtige kwelders rechts en links en natuurlijk komt dan het Lauwersmeergebied ter sprake. Bij Longbeach en Ilwaco, op de punt van een schiereiland, vinden we Cape Disappointment. Disappointment....teleurstelling? Welnee, het is een prachtig State Park Camp in de duinen. De naamgeving is te danken aan het vergaan van de vele schepen in de 19e eeuw, die probeerden de baai binnen te varen.
Ons plekje ligt misschien 100 meter vanaf de Pacific Ocean. De wind is straf, maar de zon schijnt uitbundig. Een heerlijke strandwandeling maakt onze koppen en benen rood van de zon.
" Er ligt een zeehond aan het strand,
Die wrijft zijn neusje schoon in 't zand.
O, lief meisje, mag jouw hartje zo rein
Als het neusje van de zeehond zijn!"
Maar de zeehond die wij vinden is niet meer zo rein en z'n neusje ( en de rest van de kop) is verdwenen. Grote vogels zitten erbij te pikken. Boven zee zien we Jan van Genten vliegen en boven ons cirkelen een paar grote deuren: zee-arenden?
Terug bij de camper maakt de wijn/ bier/ cola ons rozig en we kruipen allemaal achter de pet.
Al voor de wekker, om half zes, zijn we wakker en gooien de benen buiten het bed. Voor de een gaat het makkelijker dan de ander! Met slechts een appeltje als 1e ontbijt verlaten we de Campground en gaan naar de plek waar volgens de camping- eigenaar veel Roosevelt- elks zich moeten ophouden. We installeren ons aan de rand van het bos en wachten. Geen een enkel beest laat zich zien!!! Jammer. Dan maar een ontbijtje klaar gemaakt en verder trekken. De eerste helft van de weg is vrij eentonig en wordt door de helft van het gezelschap gemist. Snurk, snurk.
Bij Aberdeen komen we aan de kust. Het is een florerende plaats met een grote haven en veel industrie: houtaanvoer en -verwerking en de oesterindustrie. We rijden langs een grote baai met prachtige kwelders rechts en links en natuurlijk komt dan het Lauwersmeergebied ter sprake. Bij Longbeach en Ilwaco, op de punt van een schiereiland, vinden we Cape Disappointment. Disappointment....teleurstelling? Welnee, het is een prachtig State Park Camp in de duinen. De naamgeving is te danken aan het vergaan van de vele schepen in de 19e eeuw, die probeerden de baai binnen te varen.
Ons plekje ligt misschien 100 meter vanaf de Pacific Ocean. De wind is straf, maar de zon schijnt uitbundig. Een heerlijke strandwandeling maakt onze koppen en benen rood van de zon.
" Er ligt een zeehond aan het strand,
Die wrijft zijn neusje schoon in 't zand.
O, lief meisje, mag jouw hartje zo rein
Als het neusje van de zeehond zijn!"
Maar de zeehond die wij vinden is niet meer zo rein en z'n neusje ( en de rest van de kop) is verdwenen. Grote vogels zitten erbij te pikken. Boven zee zien we Jan van Genten vliegen en boven ons cirkelen een paar grote deuren: zee-arenden?
Terug bij de camper maakt de wijn/ bier/ cola ons rozig en we kruipen allemaal achter de pet.
-
10 Juni 2014 - 23:15
Jan Warring:
Hoi daar, dat is toch genieten!!! Ik heb enkele malen niet gereageerd, sorry. Oorzaak verblijf in Duitsland. Veel te doen, hard werken voor zover mogelijk! Temperatuur 34-36 graden. Zweten dokter!!!! Mooie honden gezien. Was ringmeester bij Eric Desschans. Hij stopt met keuren en dit was zijn laatste "optreden-show" in Duitsland. Praten we nog over.
Ik werd bij het begin van de jaarvergadering heel erg verrast door het bestuur van de DKBS.
Günter maakte bekend dat het bestuur had besloten om mij tot ere-lid te benoemen. Gaf bij mij een zeer emotionele reaktie. Tranen!!! Dat had ik nooit verwacht maar stilletjes gehoopt.
De aanwezigen beloonden dat met een langdurige ovatie. Kon het amper geloven. 's Nacht van geluk en blijdschap amper een oog dicht gedaan.
Ben nu in Bad Wildbad, bij Helga en Holger en Milka. Kom langzaamaan weer bij. Ik reageer een volgende keer wel beter op jullie belevenissen. Maar ik moet dit gewoon even kwijt. Ik ben dolgelukkig.
Liefs voor jullie allen, Jan W
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
