Del Valle en Mariposa

23 mei
Vroeg opstaan na een korte nacht ( de mail van San Fransisco moest de deur uit en lukte eerst niet zo goed). Een ICT er moest eraan te pas komen om te zorgen dat de tekst en de foto's op de site kwamen. Het was een hele geruststelling toen alles in kannen een kannen en kruiken was. Om 24.00 uur was het geplaatst en kon de auteur met een gerust hart gaan slapen.
Om 8.30 met de taxi naar het Bart station en vandaar met alle bagage in de ondergrondse naar South Hayward waar we ons huis voor de komende 4 weken op konden halen.
Met nog een Nederlands stel werden we om 10.00 door de shuttle van Road Bear opgepikt en naar het verhuurstation gebracht. De papierwinkel in orde gemaakt en naar de camper voor instructie. De camper bleek groter en luxer dan verwacht. Een prettige verrassing. Royale slide- outs, dat zijn naar buiten gaande zijwanden, geven een mooie ruimte in het kamergedeelte en ook in de slaapkamer. Een groot-scherm tv komt met een druk op de knop uit het keukenblok omhoog. ( zullen we die ooit gebruiken??) Oven, magnetron, vrieskast en ruime koelkast, vierpitsgasstel, badkamer, toilet, eethoek en nog een driezitsbank. Boven de bestuurderscabine een bed ( Jan z'n hondenhok), een royaal om te bouwen tafel tot bed ( Maria) en een giga groot bed in de slaapkamer ( voor de oudsten onder ons) .
De inkopen worden gedaan in de dichtstbijzijnde super, geen AH of Lidle, nee, ter grootte van een voetbalveld. We weten dat we de eerste vier dagen geen winkel weer zullen zien, dus jongens..kopen maar. Op aanraden van " Roelof deuzie" wordt alles keurig opgeslagen in grote stevige dozen die prima in de opbergruimtes kunnen die rondom onder in de camper zitten. Al met al: aan ruimte geen gebrek.
De camping in Del Valle is tot onze grote verrassing in een State Park en de laatste ( camper-)plaats is voor ons. Geen stroom, geen waterafvoer. Maar wie doet je wat?? Wij zijn helemaal self supporting en genieten zo van een fijne natuurcamping. Het is gezellig druk, overal kinderstemmen, s avonds gaan de houtvuren aan. In een handomdraai heeft onze kokkin een lekkere maaltijd klaar gemaakt en we proosten op een goed verloop van deze vakantie.
Ps. Nog even in gedachten terug naar San Fransisco: Nederlanders worden bijna geboren op de fiets. Toch? Bij de instructies die we krijgen weten we natuurlijk alles. Ook over de verkeersregels. We peddelen rustig langs de baai, over de brug. Down Hill naar Sausolito, door het kleine stadje met z'n verkeerslichten. De dames voorop, ( tja, die moeten de snelheid bepalen). Vlak voor de stopstreep springt het licht op oranje, dus...tandje erbij en we zijn aan de overkant. Hè, het is Aly , die achter mij fietst, ook nog gelukt om er door te komen. Een paar honderd meter verderop herhaalt dit staaltje zich nog eens. We schrikken ons lam van een raar geluid: tjup! en even later weer: tjup! We krijgen de slappe lach en gieren er over. Vanuit m'n ooghoeken zie ik een zwarte auto naast ons komen met op het dak: een blauw zwaailicht: o jee, politie. Een big American stapt uit. " lady's , jullie overtreden de wet." " Ooh, wat doen we verkeerd?" " jullie reden door rood licht". " Ooh, helemaal niet gezien. We houden ons onnozel. Het is een vriendelijke man, zoals zovele Amerikanen waar we mee gesproken hebben, en de oma's krijgen slechts een waarschuwing en mogen doorrijden. Achter ons staan twee mannen breed te grijnzen.

24 mei
De volgende ochtend is het vroeg reveille op de camping. Om zes uur al spelende kinderen, worden er barbecues en andere kooktoestellen ontstoken en de worstjes, bacon, eieren en pancakes worden gebakken.' Good morning madam!' We worden overal vriendelijk begroet. Na ons simpele ontbijtje van cornflakes en brood verlaten we Del Valle en vervolgen onze weg richting Yosemite. Het landschap is geel van kleur! Het is gortdroog en dat voor de maand mei, waarin anders het gras groen zou moeten zijn. In de omgeving van Modesto verandert dit en zien we uitgebreide fruitteelt boomgaarden. Uiteraard ligt hier een uitgebreid irrigatiesysteem.
We verlaten de highway en komen eindelijk op een rustige weg, geen 5 banen naast elkaar, geen vrachtverkeer. Het nationale park ligt in de verte voor ons.
Mariposa is zo uit een wildwest film geplukt: kleine winkeltjes met uitstallingen op de stoep, de vrouw zit voor de deuropening te borduren, mannen met grote slappe hoeden op, de paardenkar staat klaar ( voor de toeristen uiteraard). Maar het is wel 'schattig' . De camping is weer midden in het bos, maar nu 'full hooked up". Dwz. elektrisch (moet je niet vergeten knopje om te zetten als je koffie wilt zetten), wateraansluiting en waterspoeling voor het toilet. Niks minder dan thuis.
We hebben een heerlijk relaxte middag en avond.